Öyle bir dünyanın içinde yaşamaya başladık ki, kimseler umurumuzda olmaz oldu. Ramazan ayı boyunca içimizde taşıdığımız güzel davranışlardan bazı duygularımızı yaşamamız da Ramazan ayının gönlümüze verdiği huzur olsa gerek. Egoistliğimiz, çıkarcılığımız, neme lazımcılığımız, insan kullanma tetkiklerini harikulade kullanma alışkanlığımız ziyadesi ile devan etmekte.
Bazılarımız bu gibi davranış şekillerini ahlak kavramlarını kullanarak, bazılarımız ikili ilişkiler ile, bazılarımız içimizde taşıdığımız merhamet duygularını kullanarak, bazılarımız bencil yaşamlarından taviz vermeyerek, bazılarımız makam ve mevkilerini kullanarak kendi üzerlerinde taşıdıkları kötü hasletlerin üzerini örtme gayreti içerisinde yaşam gayreti vermeye devam etmekte.
En kötüsü de sürekli kendine yapılanları unutarak kendi yaptıklarını hatırlatan bir durum içerisinde olmaları. Kendi yaptığı iyilikten başka bir şey görmeyen körler, kendi işleri için sürekli yardım ettikleri insanları kullandıklarını unutan bir hayat tarzı benimsemişler, herkesi kendi doğrularına eğme gayreti içerisindeler.
Bir de kendi yaptıklarında dolayı, gururlu bir eda ile takdir beklemeleri yok mu insan öldüren cinsten. Takdir edilmezlerse yaptıklarını hiç susmayarak peş peşe sıralarlarken ağızlarından köpek salyası gibi salyalar akmakta ağızlarının içerisinde ki kuduz mikrobu ile birde etrafında ki insanlara yanlış istikamet göstererek insanları zehirleyip öldürmekteler.
Bu durum toplum ahlakını bozmakta, akrabalık bağlarını zedelemekte, insanın insan ile olan bağını koparmakta. Birde ağızları açılsa Allah'ın rıza için yaptıklarını söyleyerek fikirlerini kuduz mikrobu saçarcasına insana can verdiğini ayet ve hadisler ile ispat etmeye çalışmaktalar.
Etrafında olan bitenden habersiz, insanların kendi etrafında pervane olmalarını arzulayan egoistler, kendi çıkarlarından başka bir çıkar gözetmeyenler, bahaneciler, sana neciler, dünya düşkünü çıkarcılara seslenmek istiyorum ''peki yaptıklarınız size yapılsa, yaşattıklarınız size yaşatılsa tavrınız ve düşünceniz ne olurdu''..
Bize ahlakı anlatırken yaşayan güzel insanlar gerek. Bize ahlakı yaşamadan anlatanlar değil. Biz Ahlakı anlatan, yaşayan güzel insanlar arıyoruz. Dili ile konuşan değil bedeni ile konuşan insan arıyoruz. Yapacaklarını gözlerini kapatarak yapan arıyoruz. Şefkat eli ile bedene dokunurken dokunduğu elin sıcaklığını yüreklerde hissettiren canlar arıyoruz. Dili ile insanları etrafına toplayan, bilgisi ile insanları saran, varlığında insanların mutlu olduğu canlar arıyoruz ve onlardan olmayı umut ediyoruz vesselam...