Ölüm gelir başa elbette bir gün,
Çaremiz var mıdır deyin kardeşler,
Ölen insan gider ahrete sürgün,
Ölmemeye çare var mı kardeşler.
Ölünce insanlar biter uykusu,
Ölüm bir son değil dünyanın sonu,
Kabre girenlere yaparlar sorgu,
Girmemeye çare var mı kardeşler.
Kuşlar yuva yapar civcivler çıkar,
Kabirler insana yuvalık yapar,
Kimi güler orda kimi de ağlar,
Varmamaya çare var mı kardeşler.
Öldüğün an seni hiç durdurmazlar,
Esvabın soyarak ap akça yurlar,
Beyaz gelinliğe seni koyarlar,
Koymamaya çare var mı kardeşler.
İnsanlar sel gibi koşar camiye,
Dosların üzülür bıraktın diye,
Düşmanların toprak atar eliyle,
Atmamaya çare var mı kardeşler.
Düşünsene dostum gelecek sana,
Hani baksana nerde ana baba,
Cenaze görünce kendine ağla,
Ağlamasan çare var mı kardeşler.
Kimi gider burdan Kur’an tekbirle,
Kimi gider kabre alkış şenlikle,
Sonunda bitecek burda hikaye,
Bitmemeye çare var mı kardeşler.
Azrail pusuda bekler ecelin,
Gözyaşına bakmaz yaşlıyla gencin,
Hüdayi isterim Cennet Kevserin,
Cehenneme çare var mı kardeşler.