Hey gidi Kırıkkalespor…
Ne günlere, kimlere kaldın sen.
İlmik ilmik işlediğin şampiyonluk öykünü, bugün kusuyorsun.
Çırpınıyorsun diplerde…
***
Samimiyetsizlik, beceriksizlik, hadsizlik sarmış çevreni…
Kimsenin umurunda değilsin.
Ne bürokratın, ne eşrafın, ne de onların…
Sen sadece gerçek taraftarın umurundasın.
***
Bugün sana Kırıkkale’yi anlatıyorum.
Yarın geç olabilir.
Menfaat, çıkar ilişkileri, reklamcılar, kazanım sağlayanlar ve onlar…
Hepsi senin kuyunu kazıyor.
Biri aldı sağa vurdu, biri aldı sola vurdu.
Paylaşamadılar seni…
Neyini paylaşamadılar?
Paranı mı? Makamını mı? Reklamını mı?
Ben söyleyeyim. Hepsini.
Dedim ya işte, seni kullandılar.
Unutacak mısın? Hayır.
Yaz bunları bi kenara…
***
Onlar için ‘küme düştü’ demek kolay.
Çünkü umurlarında değilsin.
Onlar mı? Onlar sana ihanet edenler.
Bugünlerin temelini atanlar.
Ve en sonunda diplere kadar düştün.
Haa bu arada onlar reklam figüranlarındı.
İyi tanı…
Yiyip içip senin peşinde koştular.
Helal olsun.
İyi gör…
Senin için taraftara otobüs verip, deplasman yaptırdılar.
Üstüne iplikçilerine sosyal entegreyi yapıştırdılar.
İyi bak…
‘Sakin olun düşmeyiz’, ‘O geliyor, uçuyor-kaçıyor’ dediler. Algı yaptılar.
İyi anla…
Benden sana demesi…
***
Heyt be Kırıkkalespor’um.
Silinir acıların, biter kışların, gelir yazların.
Sabret.
***
Kısacası…
Takım bitiyor.
Taraftar tükeniyor.
Kırıkkalespor da fosilleşiyor.
Onlarsa hala kontrfile yeme peşindeler.
***
Sadece gülüyorum.