Dijital devrim ve gerçek gazetecilik

Yıl 2005… Ağustos ayı…
Rahmetli ağabeyim Gazeteci Erhan Gögem’in yanında muhabirliğe başladım.
Gazetecilik aşkına, sevdasına yakından tanık olmuş biriyim.
Memleketin delisi gibi sabahın ilk ışıklarında Dümerler İşhanı’nı o açar, bayiden aldığı gazeteleri tek tek okur, heyecanla çıkan haberlerinin kupürlerini kesip arşiv yapardık.
Günlük çıkan tüm haberleri A4 kağıdına uhu ile yapıştırır, arşive kaldırmak için klasörlerdik. İstisnasız bunu her gün yapıyorduk.
***
Geleneksel medyanın Kırıkkale’de ki ulusal ayağıydı Erhan Gögem.
Henüz Facebook ve Twitter yoktu ama Youtube yeni açılmıştı.
Milyarlarca kullanıcısı olmasa da, sosyal medyanın ilk adımlarının atıldığı yıllardı.
Yıllar geçtikçe insanlar daha çok sosyal medya kullanıyor, eski tanıdıklarına oradan ulaşmaya çalışıyordu.
Nitekim Facebook’ta bu amaçla 2006 yılında kurulmuştu.
2010’lu yıllara geldiğimizde Erhan ağabey de, herkes gibi Facebook ve Instagram kullanıcısı olmuş, gazeteciliğini dijitale taşımıştı.
Kısacası herkes bu devrime yenik düşüyor, kendini modernize ediyordu.
Televizyonlar, gazeteler ve radyolar o yıllarda düşüşe geçiyor, yavaş yavaş otoritesini yitiriyordu.
Ulusal ve yerel medya patronları ne yapsalar olmuyor, her geçen gün güç kaybediyor ve kabul etmeseler de yerini dijital medyaya bırakıyordu.
2018 yılına geldiğimizde Kırıkkale’de ki gazetelerde bu devrimden nasibini almış, resmi ilan vasfına sahip 13 gazete sayısı 4’e düşmüştü.
Dijital devrim kağıdın iktidarını bitirmeye adaydı.
‘Okuma-yazmayı’ yeni öğreniyor gibi davranan geleneksel medya, ne olduğunu anlayamıyor, dijitale ayak uyduramıyordu.
***