Anam Ulu Çınardı,gölgesinde konaklar,
Büyüttü yavruları,salıverdi Okula,
Geçti yorgun seneler,soldu yeşil yapraklar,
Evde yalınız Anam,bakıyordu yollara.
Anasından yıllarca,dua aldı Yavrular..

Anam bir Dertli Çınar,gezer evde duramaz,
Dört kapılı Han dünya,adam oldu çocuklar.
Sardı hepten hastalık,tatlı nefes alamaz,
Yavrularda telaş çok,uğramazlar kızanlar.
Ansızın bir gecede,soldu yeşil yapraklar..

Ulu Çınar eğildi,yaprakları döküldü,
Beden artık yorgundu,öksüz kaldı tesbihler,
Yaşlı hem de yalınız,dişler çoktan döküldü,
Evinde Hatim olmaz,söndü nurdan kandiller..
Yeni evine doymadı,bomboş kaldı odalar..

Akıl çıktı Yüceye,haneye çöktü figan,
Kurudu Koca Çınar,göremedi işleri,
Kurudu deniz derya,öteler oldu ayan,
Canımı al Allahım,tutmuyordu dizleri..
Yaşlandı Ulu Çınar,geçti aradan yıllar..

Unutmuştu yavruyu,kapandı yorgun gözler,
Anam sevgi yumağı,kandilde yağı bitti,
Sarılmış resimlere,dilinden gelmez sözler,
Seksen yıllık Çınarım,bir gece ansız gitti.
2010 on dört ekimdİ,öksüz kaldı dualar..

Mezarlıkta yalınız,dayımla yatıyorlar,
Üstünde lavantalar,yayar güzel kokuyu,
Merhameti bol Rabbim,sana olsun senalar.
Anam senin Kulundur,kabrine doldur nuru.
Geleni eder mes’ut ,hoş kokan Lavantalar