Taziye evinde okunan Kur’an-ı Kerim’i dinledim
Ölümü hatırladım yaşarken,
Başım önde gittim kendi topraklarıma
Toprak benden yaşlı duruyor, ben yaşarken
Mezarlara bıraktığımız Karanfiller, papatyalar ağlıyor
Gerçeğe yaklaşırken
Allah Rahmetiyle mağfiret eylesin
Kusurlarımla yaşarken

Fırından yeni çıkmış ekmek
Hüzünlendiriyor beni
Hayat bazen bilmediğim Çince sözcükler gibi
Yağmurdan önce gördüklerim
Elektrik tellerinde yalnız bir güvercin
Yalnız bir güvercinin yalnızlığı zordur anlayana

Mevduat kelimesi soğuk geliyor bana
Temerrüd gibi
Eczacılarla edebi sohbetler,
Tok karnına alınan tüm ilaçlar,
Rehberden silinemeyen kayıplar
Yerlerde değil gönüllerdedir
Sonbahar

Ölüm tek gerçekliği Dünya’nın
Nerden baksan dağların yamacındaki mezarlıklar
Her şeyi açıklıyor,
Bizler buradayız.
Biz ise şifasını arayanlar
Eczane, eczane geziyoruz
Dağların yamacındaki mezarlıklarda yankılanan ağıtlar
Tek gerçekliktir;
Bilmiyoruz