Çanakkale denince akla ilk gelen şey aşktır. İnsanın aşkı uğruna vereceği en son şey canıdır, diye düşünüyorum.

Bu aşkı canlarımızda yaşayabilmek için Çanakkale savaşlarını iyi anlamak ve iyi anlatmak gerekmektedir. Peki Çanakkale nedir?.

Vatan aşkı uğruna erkeklerin Saçlarına kına yaktığı ve kurbanlık olarak vatana adandığı kınalı Hasan’dır Çanakkale. Kınalı Hasan’ın elleri öpülesi Hatice ananın, canlarından çok sevdikleri evlatlarını gönderdikleri yerdir Çanakkale.

Recep Çavuşun yanındaki siper arkadaşına şahadet şerbeti içmeden önce ‘’Annemin ellerinden öp haklarını helal etsin şehit oluyorum‘’ diye arkadaşına, annesine olan sevgisinin anlatıldığı yerdir, Çanakkale. Kara yürek deresine gece yarı çok susadıkları için inip, susuzluklarını dindirmek, su içip mataralarını doldurmak ve serinlemek için inen Çanakkale aslanlarının, bilmeden şehit arkadaşlarının kanını içtikleri yerdir, Çanakkale.

Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeride kendi gömleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu. Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık: – Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:

“Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı. Bir şeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı. Benim ise kimsem yok. İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün”. Bu asil duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım. Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı. O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettim. Çünkü, Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutam ot tıkamıştı. Az sonra ikisi de öldüler…” diye dünya ülkelerine Çanakkale aslanlarının merhamet destanlarının anlatıldığı yerdir, Çanakkale.

Bir top mermisi ile sağ kolunu kaybeden Edincikli Mehmet Er’in,Teğmen Saip’e top mermisi ile işe yaramaz hale gelen sağ kolunu kestirip,namus uğruna,vatan uğruna alayının arasına karışıp savaşa kaldığı yerden devam ettiği yerdir;Çanakkale.Bir yudum suyu siperlere ulaştırmak için canını hiçe sayan,Saka Mehmet’tir,Çanakkale.

Seyit onbaşının 215 okkalık mermiyi Rabbine sığınarak 3 kez, tek başına topun namlusuna koyarak,Çanakkale Aslanlarının bulunduğu siperlere ateş kusan,ocean gemisini Rabbimizin rahmetiyle tek başına batırdığı yerdir,Çanakkale.

Kul Mehmetlerin,kasap Mustafaların,demirci Abdullah’ların,çiftçi Halilleri,dondurmacı Mehmetlerin ve daha nice Anadolu aslanların bir araya gelerek, şehadet şerbetlerini seve seve içtikleri,bir an bile düşünmeden aç bedenleri ile süngülerin üzerine, gülümseyerek atladıkları yerdir,Çanakkale.

Bir Hilal uğruna bir çok güneşlerin battığı,kucağını açarak kendisini bekleyen bir peygamberlerinin olduğunu bilinciyle,siperlerinden çıkarak,canlarını hiçe sayıp vatanları için bedenlerini feda ederek, cömertliğin zirvesinin bizlere gösterildiği yerdir,Çanakkale.