Geceler sırdaşım, gündüzler yoldaşım
Geceme ve günüme yürüyorum. 
Bir meçhule doğru,
Sonucunu bilmeden,
Bilinmeyene bilerek,
Durmadan durulmadan yürüyorum.
Nerde ne zaman dururum bilmiyorum!
Nasıl ve neyle durulurum bilemiyorum!
Tek bildiğim kıymetsizim,
Tek inandığım değersizim,
Tek istediğim yolcu olmak.
Tek beklediğim kimsesiz kalmak.
Kimse olmadan yaşamak,
Kimsesiz olmak için yürüyorum.
Çünkü kimseye ihtiyacım kalmadı!
Kimseye inancım kalmadı!
Kimseye güvenim kalmadı!
Çünkü nedenlere verecek cevabım yok.
Hatta kimseye sözüm de yok.
Kimseye kelamım da yok.
Kimseye sitemim de yok.
Artık kimseye kahrım da yok.
Sonuçta kimseye kalasım da yok.
Herkese ve her şeye varlarım yok.
Sadece kendimle tek başıma,
Bir tek ben ve sadece ben
Bir ben olmak için gidiyorum.
Uzun bir dinlenmeye,
Dağa taşa haykırmaya,
Kurda kuşa sarılmaya,
Hava ve toprakla buluşmaya gidiyorum.
Herkes gibi benimde ihtiyaçlarım var.
İhtiyacım olana istekli gidiyorum.
Benim bana duygularım var,
Benim bana sırlarım var,
Benim çaresiz dertlerim var,
Bu sebeptendir ki!
Benim saf dostluğa,
Benim susmadan konuşmaya,
Benim kahkahalarla gülmeye,
Benim korkusuz olmaya,
Benim uyanmadan uyumaya,
Kısacası benim bir bana ihtiyacım var.
Ben beni bulmaya gidiyorum 
Ben neşemi bulmaya yürüyorum.
Ben bilinmeyenin yolcusu,
Ben bulunmayanın avcısı,
Ben ben heveslisi,
Ben bana ulaşmaya gidiyorum.
Bir tek ben ve sadece ben.
Benliğimi aramaya gidiyorum.
Bir tek ben ve sadece ben.
Ben bana, ben kendime yürüyorum.
Ben beni, ben kendimi özledim.
Özlemi bitirecek kavuşmaya yürüyorum....