Çocuklarınızın arkadaşa ihtiyacı olduğunu biliyorsunuz. Onların fiziksel gelişimi kadar, ruhsal gelişimini de önemsiyorsunuz. Bunun içinde eksik bir yanı kalmasın diye her türlü emeği pervasızca sarf ediyorsunuz. Hatta yeri geliyor onlarla arkadaş bile oluyorsunuz. 
Ancak çocukların arkadaşa ihtiyacı olduğu kadar, anne babaya da ihtiyacı var. İlk önce bir anneye babaya ihtiyacı olduğunu bilelim. Onlarla yakın ilişki kuralım ve onları dinleyip anlayalım ama sakın arkadaş olmayalım. Çünkü anne ve baba olmanın sorumluluklarını taşıyoruz. Bu sorumlulukların bize verdiği görevler var ve biz bu görevleri eksiksiz yapmalıyız. Arkadaş olduğunuzda size bakış açıları değişebiliyor. Arkadaşlarından beklediği davranışları sizden de bekliyorlar. Siz de kural koyan, denetleyen ve sorgulayan olmaktan çok; affeden, kabul eden ve razı olan oluyorsunuz. Hâlbuki onun bu isteklerini karşılayacak yaşıtları var ve bu duyguları onlarla yaşamalılar. Ancak anne ve babası bir tane olduğu için size olan duygularını sadece sizinle yaşayabilirler.
Evde annelerimiz öğretmen, babalarımız müfettiş olmak zorundalar. Öğretmen olan anne, çocuk eğitimini tamamlarken; müfettiş olan baba, eğitimlerin doğru bir şekilde ve zamanında yapıldığını kontrol etmek zorundadır. Eğer bu döngüde aksayan bir yan olursa eğitim tam uygulanmamış olur ve eksik kalır. Bu durumda da yapılan çalışmalar doğru bir sonuca ulaşmaz.  Çocuğunuz sizden korksun, çekinsin demiyorum. Kimsenin de böyle bir isteği olamaz. Onlar sizin canınızdan bir parça ancak onların geleceğe doğru bir şekilde hazırlanması içinde hayır diyen birilerinin olduğunu bilmeli. Yeri geldiğinde kurallara uymak zorunda olduğunu unutmamalıdır. 
Toplumun huzurlu ve güvenli yaşayabilmesi için oluşturulan kurallara kanun denir. Her ülke vatandaşları için kanunlar koyar ve öyle yönetilir. Bu kanunlar var diye kimsede ülkesinden uzaklaşmaz. Bundan dolayı da evde kurallar var diye çocuğunuzun sizden uzaklaşacağı korkusu anlamsızdır. Korkmadan onun için ona uygun kurallar koymak zorundayız. Arkadaş olduğumuzda bu mümkün olmayacaktır. Çünkü kimse kendisini sınırlayan birileriyle arkadaş olmak istemez. Sonuç olarak çocuğunuz sizi sevsin, çok iyi ilişkiler kursun ama yeri geldiğinde de onu doğru yönlendirmek adına kurallar koyan ve denetleyen bir anne babası olduğunu da bilsin. Davranışlarını, sevgi ve saygısını ona göre oluştursun. Bu davranışımız onun için çok daha faydalı olacaktır. Diğer türlüsü ona fayda sağlamayacak ve belki de yanlışa teşvik edecektir. Çocuklarımızın arkadaşları var ve onlarla mutlu olmayı biliyorlar. Anne baba olarak biz onlarla arkadaş değiliz. Bunu hem çocuklarımız hem de biz aklımızdan çıkartmamalıyız…