Görmek bazen yanıltır, hataya düşürür, yanlışa iter, düşünce bozukluğuna sebep olur. Kime nasıl bakılması gerektiği, sevginin derecesi, teslimiyetin boyutu, itaatin şartları tamamen belirlenmiş olup sınırları da çizilmiştir. Haddi aşmak insanı küçük düşüreceği gibi, sağlığını bozar, toplumda kıymetini yok eder, yapanı alay konusu haline getirir.

     Toplumumuzda unutulan ve neredeyse yok olmaya yüz tutmuş verdiği sözün arkasında durmama  konusu aslında bizim içimizi dışımızı açıkça ortaya koyan, delilleri ile tescilli bir yalancılığın itirafından başka bir şey değildir değil mi. İnsanımız söze inanmalı ama gözünün içine bakıp bu doğrumu yalan mı diye sorgulama yapmamalı . Aslın da Mümin söze inanır, münafık ise göze sözü toplumun ne halde olduğunu açıkça göstermektedir. İman gayba imandır gördüğüne inanana mümin denmiyor.

     Firavun Kızıl denizde boğulurken ben Musa'nın Rabbine iman ettim dediğinde Allah Firavunun dönüşünü kabul etmiyor. Neden mi gördü çünkü, Hz Musa ona hakkı anlatırken sürekli sorgulayan, alay eden, doğrulara rakip olan bir tavır içinde değimliydi.

     Soğukta üşüyen biri ilerde ateş görse ısınmak için ateşe davet edilmediği zaman neler hisseder nasıl kızar değil mi. Kızgınlığını dile getirmek üzere ateşe doğru yaklaştığında adamın ahırının yandığını ve  onu söndürmeye çalışanları gördüğünde ise yanlış düşüncesinden pişmanlık duyar ve yangını söndürmesine yardımcı olurken hem de ateşin sıcağında  ısınır herhalde.

     Geçmişte yaşanan ve bizlere örnek teşkil etmesi gereken o kadar yaşanmış tecrübeler var ki. Neden ibret almadığımızı, akıl dünyamızı düzgün kullanmadığımızı, ruh dünyamıza kirli düşünceler bulaştırdığımızı, beden sağlığımızı bozduğumuzu, kendimizi toplumda küçük düşürdüğümüzü anlamış değilim ya sizler anlayabildiniz mi.